Wakeboarden...

Zoals ik in mijn vorige reisverslag vertelde, zou ik zaterdag gaan waterskiën. Om 10 uur moesten we op school verzamelen om vervolgens met 3 busjes naar Blue Rock te gaan, een meer buiten Kaapstad. Het was ongeveer een uurtje rijden en tijdens de rit kwamen we langs een aantal townships. Ik schrok ervan hoeveel mensen er op een bepaald aantal vierkante meters kunnen wonen. Gelijk naast de snelweg waren duizenden gekleurde golfplaten huisjes te zien. Ik kon de kinderen zien rondlopen en zag vrouwen met emmers in de weer. Toch wel heel overduidelijk hoe groot het verschil tussen arm en rijk in Kaapstad is.. In het centrum zie je de duurste limousines rondrijden maar als je een paar kilometer buiten het centrum komt leven de mensen op 5 vierkante meter zonder fatsoenlijk voedsel. Was indrukwekkend om te zien..
Bij het meer aangekomen zag ik al mensen wakeboarden en waterskiën, het zag er leuk uit dus ik had er wel zin in. Er waren geen boten waardoor je wordt voortgetrokken maar een kabelsysteem boven het water. We besloten om te gaan wakeboarden, trokken onze zwemvesten aan en 10 minuten later stonden we klaar aan de waterkant. Ik wist werkelijk niet wat ik me erbij voor moest stellen maar ik kreeg duidelijke uitleg van een leider van het gebeuren, die toevallig Nederlands was. Hij vertelde mij dat ik het handvat heel goed dicht bij mijn heup moest houden en kracht terug moest geven zodat hij niet uit mijn handen schoot als de kabel werd aangetrokken. Hij vroeg of ik er klaar voor was, ik zei ja en de kabel begon zich aan te spannen, nog geen seconde later vloog ik door de lucht en lag plat op het water, ik moest toen nog hard lachen. Ik had nooit verwacht dat die kabel je met zo'n kracht weg zou trekken. Nadat ik mijn voeten uit het board had bevrijd en naar de kant was gezwommen had ik wel weer goede moed voor een tweede poging. Nu wist ik hoe sterk ik moest zijn om het handvat bij me te kunnen houden dus misschien dat het nu beter ging. Maar helaas, ik had niet genoeg kracht en viel gelijk weer in het water, zo ook de derde keer dat ik het probeerde.. Mijn vierde poging ging voor mijn gevoel iets beter omdat ik even met mijn board op het water stond maar ik verloor gelijk mijn evenwicht, maakte een rare draai en viel hard met mijn hoofd op het water. Dat was niet fijn, ik had gelijk hoofdpijn en dacht, dit was dus mijn laatste poging.. Ik ging even langs de kant staan om uit te rusten, mijn armen deden pijn en ik had geen energie meer voor een vijfde keer.. Martin, de staff van school, probeerde mij nog over te halen maar dat was tevergeefs. Ik ben lekker in de zon gaan liggen en heb gekeken naar de jongens die het wel goed konden. Er werden sprongen met salto's gemaakt, ik keek mijn ogen uit. Na een paar uurtjes chillen gingen we weer met de busjes terug naar huis. Iedereen was doodmoe en ik kon tijdens de rit mijn ogen niet lang open houden. Eenmaal thuis wilde ik het liefst naar bed maar ik zou nog met Anna en een vriendin van haar uit eten gaan. We hadden gereserveerd bij Mama Africa, een restaurant met typisch Zuid-Afrikaanse gerechten. Er was een Afrikaans bandje aan het spelen, erg gezellig. Ik heb zelfs een stukje krokodil gegeten. Het vlees was apart maar erg lekker bereid. Mijn hoofdgerecht was vegetarisch en super lekker! Na een gezellige avond zijn we op tijd naar bed gegaan en vandaag kon ik gelukkig heel lang uitslapen! Toen ik rond 10 uur wakker werd en mij om wilde draaien verging ik ongeveer van de pijn.. Mijn nek helemaal stijf en in mijn rug en armen zo veel spierpijn.. Ik heb het geweten om te gaan wakeboarden, pfff. Maar het was een leuke ervaring. Hopelijk gaat de pijn een beetje snel over.
Ik heb gister mijn ticket voor Robben eiland gekocht, daar ga ik dinsdag samen met Anna heen! Ik ben benieuwd of het zo saai is als iedereen zegt, maar ik vind dat ik het gezien moet hebben.