Cintsa Horses
Door: Marjolein Knuvelder
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
31 Maart 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
De tweede dag had ik ’s ochtends een strandrit. Penny gaf mij een pittige pony zodat ze goed kon zien hoe ik rijd. Dat was Frodo, de eerste en ik denk de leukste waar ik tot nu toe op heb gereden. De rit was heel leuk! Frodo was lekker snel en we gingen in volle galop over het strand. Ik had besloten om in een kort broekje te gaan rijden omdat het zo warm was maar dat was achteraf geen slim idee. Mijn benen waren nogal verbrand.. De zon schijnt hier nog sterker te zijn dan in Kaapstad. Buiten dat zaten mijn benen na afloop vol krassen van planten met doorns, niet zo fijn. Nu zit ik nogsteeds onder op mijn armen en benen want we gaan ongeveer 30 keer per dag door het hek heen met prikkeldraad om in een weiland van de paarden te komen. Hoe voorzichtig ik het ook probeer te doen, ik loop vaak wel wat sneeën op. Mijn tweede dag heb ik gelijk kennis gemaakt met het voer mixen voor de paarden. Aangezien er 40 paarden zijn moet dat om de dag gebeuren en het is nogal een klus. Er worden 2 verschillende soorten voer doorelkaar gemixt in emmers en voor de bejaarde paarden zijn dat 3 verschillende soorten. Vooral op warme dagen is het een slopend klusje maar we maken er wel wat leuks van.
Penny vond dat ik goed kon rijden nadat ze mij op Frodo had gezien en George had besloten om mij een van de jonge paarden die hier zijn geboren als ‘project’ te geven. Dat werd Bubbles, een grote, witte, 5 jarige merrie die weet hoe sterk ze is en daar ook gebruik van maakt. Het was leuk om te horen dat ze dat aan mij toevertrouwen dus ik was erg benieuwd! Ze is ruim 3 maanden niet bereden geweest hoorde ik achteraf. Maar de volgende dag ben ik op haar gaan rijden op de boerderij. George hielp mij met het hoofdstel in doen omdat ze daar nog moeilijk mee kan zijn. Dat heb ik wel gezien. Ze trok het halster kapot waar ze mee vast stond, rende keihard achteruit en brak vervolgens bijna het hoofdstel. Uiteindelijk hebben we het ingekregen waarna ze doodgewoon, heel rustig gras begon te eten. Ik ben erop gegaan en ze was nogal twijfelachtig. Helaas had ik geen zweepje die ik wel nodig had want ze was nogal traag en ik kon haar niet overtuigen om te doen wat ik wilde dus ze deed een beetje haar eigen ding. Ze was wel fijn om te rijden dus ik zag het project wel zitten. ’s Ochtends had ik weer een strandrit met toeristen. Deze was erg speciaal, we hebben namelijk dolfijnen gezien! We waren op het strand even van de paarden afgestapt en Jen en ik gingen onze voeten afkoelen in de zee toen Penny ineens begon te roepen en te wijzen richting zee. Een aantal keren zagen we de dofijnen uit het water springen. Het was ver weg, maar ik heb ze gezien! Op onze terugweg door de heuvels zagen we ook nog een grote leguaan die vast zat in het hek bij het vuilnis. Het probeerde weg te komen waardoor het hek heen en weer ging en dat veroorzaakte veel lawaai waar de paarden zich rot van schrokken. Ik was me dus meer aan het focussen op mijn paard dan op de leguaan maar ik heb gezien hoe groot hij was en het was heel dichtbij. Je ziet hier dus nog eens wat als je de natuur in gaat!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley