Township en school

Woensdag de 27ste stond voor de ochtend een bezoek aan het districtsix museum en de townships op de planning van de groep waar mijn ouders mee reizen. ’s Middags hadden zij de gelegenheid om naar Robbeneiland te gaan maar mama en ik zouden samen gaan shoppen en papa en jeroen wilden Robbeneiland graag zien. ’s Ochtends zijn we dus meegegaan, eerst naar het museum, was interessant maar de gids was niet erg goed te verstaan helaas. Na het museum reden we door districtsix heen en vertelde de gids nog wat daarover. Toen reden we verder naar de townships. We zijn door velen verschillende heen gereden. Sommige zagen er erg goed uit met veel stenen huisjes en weinig golfplaten krotjes. In een township was een grote groep mensen een soort ritueel aan het uitvoeren, toen zijn we even uit het busje gestapt en gaan kijken. Het bleek een soort kerkdienstje te zijn. Daarnaast was een groep vrouwen een bepaald soort pap aan het koken in hele grote pannen. Het was interessant om eens te zien. We zijn ook naar een soort winkel geweest waar alles wat ze verkochten daar zelf werd gemaakt. Er werden ook toneelstukken gehouden en trommellessen gegeven. Wij kregen ook een korte trommelles, dat was erg leuk. Daarna gingen we naar de township waar onze gids woonde. Hij liet ons het kleine golfplaten huisje zien waar hij jaren lang in heeft gewoont met zijn familie. Er was een slaapkamertje met een bed waar 2 mensen in moesten slapen. Het keukentje was gelijk bij de ingang. Dan was er nog een woonkamer waar 2 bedden stonden en tegen de muur nog een matras. Er stond een oude kast met een tv erop waarvan ik me afvroeg of die het uberhaupt deed. Het dak was dus gemaakt van golfplaten waar heel veel plekken in zaten waar het regenwater door heen kon lekken. Ik vond het schokkend om te horen dat ze in zo’n klein huisje wel met z’n achten hebben geleefd. Ik zal wat foto’s bijvoegen van het huisje. Na wat verder rondrijden door de townships zijn we uiteindelijk nog naar een school geweest daar in de buurt. Het was een vrij grote school met veel ruimte er omheen waar de kinderen gymles kregen en konden spelen. We werden binnengelaten door de directeur en kwamen op een plein waar alle kinderen zich na de pauze hadden verzameld. Toen wij binnen kwamen lopen begonnen ze allemaal te juichen en te zwaaien, ik vond het prachtig om te zien. De directeur was er minder blij mee en wees de kinderen erop dat ze ons netjes welkom moesten heten. Dus dat deden ze, in koor zeiden ze ‘Welcome in South Africa, Welcome in Cape Town.’ We mochten in een klasje kijken waar de kinderen op dat moment les kregen. Er werden 2 meisje uit een andere klas gehaald om het volkslied voor ons te zingen en de andere kinderen uit de klas deden mee. Het was pracht, ik kreeg er kippenvel van. Toen hebben wij nog berendbotje voor ze gezongen, het was leuk en dat vonden de kinderen ook. Daarna mochten we een gymles bijwonen van een andere klas. We hebben even gekeken hoe ze oefeningen uitvoerden en moest daarna weer verder want de tijd vloog om.
Eenmaal terug in het busje vertelde de reisleider dat het niet mogelijk was om naar Robbeneiland te gaan vandaag. Het kon waarschijlijk wel de volgende ochtend maar dan stond voor de groep Stellenbosch op het programma. Omdat toch veel mensen naar Robbeneiland wilden ging de groep ’s middags al naar Stellenbosch om ’s avonds weer terug te gaan naar Kaapstad en daar in Waterfront te eten. Jeroen en ik zijn dus in Kaapstad gebleven. We zijn in het reuzenrad in Waterfront geweest en hebben daar geluncht. ’s Avonds hebben we daar weer gegeten met mijn ouders en de groep. Het was weer erg gezellig. Helaas is het middagje shoppen van mama en mij dus niet doorgegaan. Maar er was nog een kans om het de volgende ochtend te doen als de rest naar Robbeneiland zou gaan. De volgende ochtend kreeg ik van mama een telefoontje dat dat ook weer niet door ging.. Ze gingen dus gelijk naar Stellenbosch en kwamen nog even langs ons hotel om afscheid te nemen, heel jammer maar het was niet anders.