Cintsa Horses

Ik ben inmiddels alweer 3 weken in Cintsa, op de boerderij van George. Toen ik hier net aankwam vanuit Kaapstad moest ik wel even wennen. Het is zo anders hier dan in de stad. Er is eigenlijk alleen maar natuur, je moet +- tien minuten rijden voor je ergens bent en in plaats van auto’s zie je hier vooral dieren op de weg (koeien, aapjes, geiten). Het was lastig om Kaapstad te verlaten, en vooral om weer afscheid van Jeroen te moeten nemen. Ik heb het zo naar mijn zin gehad daar dat ik bang was dat dit tegen zou vallen, want het moet wel erg leuk zijn wil het Kaapstad overtreffen. Mijn vlucht kwam een kwartier te vroeg aan waardoor ik op het vliegveld moest wachten voor ik werd opgehaald. Ik wist natuurlijk niet hoe die mensen eruit zouden zien en andersom. Op een gegeven moment komt er een vrouw naar me toe samen met een meisje rond mijn leeftijd. Dat bleek Penny te zijn met Georgie. Ik werd heel hartelijk ontvangen op de boerderij en aan iedereen voorgesteld. Er was al een vrijwilliger, Jen, waar ik de kamer mee moest delen. Zij liet mij de paarden op de boerderij zien en vertelde hoe alles in zijn werk gaat. Er zijn hier 40 paarden, een hoop varkens, een kalf, 4 ezels, 7 honden, 3 katten(+2 kittens), een aantal pauwen, ganzen en een papegaai. Bijna alle paarden zijn gered door de SPCA omdat ze mishandeld of verwaarloosd werden of omdat gewoon niemand ze wilde kopen en anders werden afgemaakt. Ze hebben zelf ook wat gefokt waardoor er een aantal paarden op de boerderij zijn geboren en grootgebracht. 18 van de 40 paarden staan op de boerderij zelf en de rest staat in Cintsa West, wat ongeveer vijf minuten rijden is hier vandaan. Elke ochtend rond half 8 voeren we alle paarden op de boerderij, daarna rijden we met de auto langs alle paarden in Cintsa om die te voeren en hun water bij te vullen en dat herhalen we dan rond 5 uur ’s middags weer. Vaak is er om half 10 ’s ochtends een strandrit met toeristen, backpackers of gewoon mensen uit de buurt. Wij leiden die ritten samen met Penny, George’s dochter, en zorgen dat alle paarden optijd klaar zijn voor vertrek. Penny doet eigenlijk alles met de paarden en de vrijwillgers. Toen ik hier kwam waren er zo veel mensen, het heeft even geduurd voordat ik wist wie wie was. George heeft namelijk 7 kinderen waarvan er 2 op de boerderij wonen, Penny en Craig. Penny heeft een zoontje, Charlie, en Craig heeft 2 kinderen, Georgie en Brian. Ik zal het jullie besparen om de hele familie te beschrijven want dan ben ik nog wel even bezig. De eerste dag heb ik alleen ’s middags de paarden gevoerd en verder rustig aan gedaan. Ik kwam erachter dat ik nauwelijks bereik had met mijn telefoon waar ik wel erg van baalde. Ik kan ook alleen af en toe op internet op George’s computer. Gelukkig werd het bereik met mijn telefoon steeds beter en nu kan ik redelijk normaal smsen en bellen.
De tweede dag had ik ’s ochtends een strandrit. Penny gaf mij een pittige pony zodat ze goed kon zien hoe ik rijd. Dat was Frodo, de eerste en ik denk de leukste waar ik tot nu toe op heb gereden. De rit was heel leuk! Frodo was lekker snel en we gingen in volle galop over het strand. Ik had besloten om in een kort broekje te gaan rijden omdat het zo warm was maar dat was achteraf geen slim idee. Mijn benen waren nogal verbrand.. De zon schijnt hier nog sterker te zijn dan in Kaapstad. Buiten dat zaten mijn benen na afloop vol krassen van planten met doorns, niet zo fijn. Nu zit ik nogsteeds onder op mijn armen en benen want we gaan ongeveer 30 keer per dag door het hek heen met prikkeldraad om in een weiland van de paarden te komen. Hoe voorzichtig ik het ook probeer te doen, ik loop vaak wel wat sneeën op. Mijn tweede dag heb ik gelijk kennis gemaakt met het voer mixen voor de paarden. Aangezien er 40 paarden zijn moet dat om de dag gebeuren en het is nogal een klus. Er worden 2 verschillende soorten voer doorelkaar gemixt in emmers en voor de bejaarde paarden zijn dat 3 verschillende soorten. Vooral op warme dagen is het een slopend klusje maar we maken er wel wat leuks van.
Penny vond dat ik goed kon rijden nadat ze mij op Frodo had gezien en George had besloten om mij een van de jonge paarden die hier zijn geboren als ‘project’ te geven. Dat werd Bubbles, een grote, witte, 5 jarige merrie die weet hoe sterk ze is en daar ook gebruik van maakt. Het was leuk om te horen dat ze dat aan mij toevertrouwen dus ik was erg benieuwd! Ze is ruim 3 maanden niet bereden geweest hoorde ik achteraf. Maar de volgende dag ben ik op haar gaan rijden op de boerderij. George hielp mij met het hoofdstel in doen omdat ze daar nog moeilijk mee kan zijn. Dat heb ik wel gezien. Ze trok het halster kapot waar ze mee vast stond, rende keihard achteruit en brak vervolgens bijna het hoofdstel. Uiteindelijk hebben we het ingekregen waarna ze doodgewoon, heel rustig gras begon te eten. Ik ben erop gegaan en ze was nogal twijfelachtig. Helaas had ik geen zweepje die ik wel nodig had want ze was nogal traag en ik kon haar niet overtuigen om te doen wat ik wilde dus ze deed een beetje haar eigen ding. Ze was wel fijn om te rijden dus ik zag het project wel zitten. ’s Ochtends had ik weer een strandrit met toeristen. Deze was erg speciaal, we hebben namelijk dolfijnen gezien! We waren op het strand even van de paarden afgestapt en Jen en ik gingen onze voeten afkoelen in de zee toen Penny ineens begon te roepen en te wijzen richting zee. Een aantal keren zagen we de dofijnen uit het water springen. Het was ver weg, maar ik heb ze gezien! Op onze terugweg door de heuvels zagen we ook nog een grote leguaan die vast zat in het hek bij het vuilnis. Het probeerde weg te komen waardoor het hek heen en weer ging en dat veroorzaakte veel lawaai waar de paarden zich rot van schrokken. Ik was me dus meer aan het focussen op mijn paard dan op de leguaan maar ik heb gezien hoe groot hij was en het was heel dichtbij. Je ziet hier dus nog eens wat als je de natuur in gaat!